موضوع: معرفي فيلسوفان بزرگ

یعقوب بن اسحاق کندی ابو یوسف یعقوب بن اسحق الکندی فیلسوف نامی سریانی از موالی کنده است که نسبتش به ملوک کنده می رسد و از آن رو به فیلسوف عرب مشهور است .
عربهائی که در آغاز اسلام حتی از اشتغال به علوم اسلام امتناع داشتند و آنچه را که از علوم بیگانه در ایران و مصر می یافتند نابود می کردند پس از مدتی هم نشینی با ملل مغلوب به علم توجه کردند و شاهزاده آنان فیلسوف شد .
یعقوب دوره تعلم خود را در بصره و بغداد گذراند و در طب و فلسفه و حساب و منطق و تالیف الحان و هندسه و طبایع اعداد و نجوم براعت یافت و به تالیف و شرح و تلخیص بسیاری کتب مبادرت کرد . ابومعشر او را از حذاق مترجمین دانسته و در ردیف جنین بن اسحاق و ثابت بن قره الحرانی و عمر بن فرخان الطبری ذکر کرده است .
در ذکر احوال او نشوته اند که یکی از دو زبان یونانی یا سریانی را می دانسته است و ابن ابی اصیبعه گفته است که بسیاری از کتب فلسفی را ترجمه کرد الکندی در خدمت مامون و معتصم منزلتی عظیم داشت لیکن در عهد المتوکل کتابخانه او ضبط و بنام ( خزانه الکندیه ) نگاه داشته شد ، وفات او ظاهرا در حدود 258 هجری اتفاق افتاد ، یعقوب اسحق بن کندی شاگردان بزرگ مانند ابومعشر بلخی و احمد بن الطیب سرخسی داشت وی از تمام اطلاعات و علوم عقلی عهد خود برخوردار بود و در غالب آنها تالیفات و تحریراتی کرد ، تالیفات یعقوب بن اسحق را تا حدود 270 مجلد نوشته اند .

---

› See More: معرفي فيلسوفان بزرگ

احمد بن الطیب سرخسی
شاگرد معروف کندی ابوالعباس احمد بن محمد بن مروان الطیب معروف به احمد بن الطیب السرخسی و به ابن الفرائقی استاد و ندیم و مشاور المعتضد بوده است که مدتی حسبت بغداد به عهده او بوده و در سال 286 هجری به فرمان خلیفه کشته شده است . وی در میان تالیفات مختلف خود در فلسفه و منطق نیز کتبی داشته است ، اهمیت او در منطق بیشتر تالیف مختصراتی است در این فن مانند مختصر قاطیغوریاس و مختصر باری ارمینیاس و مختصر انالوطیقای اول و ثانی ، از آثار او کتاب ادب النفس جزو مجموعه شماره 5408 کتابخانه برلین موجود است .
ابوزید احمد بن سهل بلخی
شاگرد دیگر کندی ، ابوزید احمد سهل البلخی مانند استاد خود مردی کثیر التالیف و متفنن در علوم بود ، لیکن تالیفات او در فلسفه بیشتر به بحث در مسائل کلامی اختصاص داشت و از این روی او را در کلام هم ردیف جاحظ دانسته و ( جاحظ خراسان ) لقب داده بودند ، وی از جمیع علوم قدیم و حدیث مطلع و در مصنفات خود پیرو طریقه فلاسفه و از این روی متهم به الحاد بود ، اهمیت اوزید احمد بیشتر در آنست که بین حکمت و شریعت را جمع و آن دو را به یکدیگر نزدیک کرده ، با این حال کتبی خاص فلسفه مانند رساله ( حدود الفلسفه ) و تالیفاتی در فلسفه علمی و توجهی به فلسفه فیثاغوری جدید داشت ، وی گویا استاد رازی در فلسفه بود، وفاتش در سال 332 هـ اتفاق افتاد .